Een leven zonder chronische stress levert velen onder ons een veel comfortabeler wereld op om in te leven.
Ook al zijn de omstandigheden onvoorspelbaar, doen zich dagelijks kleine rampen voor en overkomt ons vreselijk onrecht.
Zonder stress en in rust kun je adequaat reageren.
Een ander perspectief innemen en rustig je eigen positie bepalen.
Hoe dan? Wat is de truc? Wat moet ik doen om dat voor elkaar te krijgen?
Het is zo gemakkelijk dat het bijna niet is te geloven.
Stress is zo'n geaccepteerd verschijnsel geworden dat bijna iedereen het accepteert als onderdeel van het leven.
Het hoort er nou eenmaal bij.
Die overtuiging heb je zeker als je hoort bij de miljoenen mensen die achtervolgd worden door chronische stress.
Wanneer stress vastzit, dan is het onmogelijk om een realistisch blik op de wereld te hebben.
Rustige mensen worden niet eens opgemerkt.
Ze lijken niet te bestaan. Logisch, want de blik op de wereld is vertroebelt door stress.
Dat we soms stress nodig hebben, om te reageren op situaties die acute actie vereisen, is normaal en gezond.
Het is een natuurlijke menselijke overlevingsreactie.
Onze lichamen zijn van nature uitgerust om in zo'n situatie alle lichaamsfuncties die we op zo'n moment nodig hebben extra aandacht te geven.
De functies die we op zo'n moment niet nodig hebben krijgen dan minder aandacht of worden zelfs uitgeschakeld.
Een interne chemische reactie zorgt ervoor dat de lichaamsfuncties die op dat moment extra energie nodig hebben dat ook krijgen.
Wanneer het stresssysteem werkt zoals het behoort te werken, dan keren we na de acute dreiging terug naar een staat van evenwicht en krijgt het gehele lichaam weer de energie en aandacht die het nodig heeft.
Dat is de lichamelijke staat waarin onze interne hulpmiddelen worden verdeeld voor maximaal welzijn of zo u wilt maximale gezondheid.
Dr. Robert Sapolsky is één van de beste hedendaagse sprekers over het onderwerp stress.
Chronische stress draagt fundamenteel bij aan vele ziektebeelden waaraan we kunnen lijden.
Dr. Sapolsky toont duidelijk aan dat chronische stress het denken ernstig verstoord en er na verloop van tijd voor zorgt dat er geen oplossingen meer worden gezien.
Het is heel logisch, want de staat van acute stress zorgt ervoor dat we sommige delen van ons lichaam minder middelen geven.
De conclusie dat een chronische staat van stress ongezond is voor ons lichaam is dan eenvoudig getrokken.
In de staat van chronische stress lijkt het alsof we al ons beschikbare geld steken in de auto waarin we rijden en niks meer overhouden voor de andere gedeelten van onze huishouding.
Het enige wat we nog kunnen is rondjes rijden. Met andere woorden: "We zetten al onze lichamelijke hulpbronnen in om de stress aan te kunnen.
We houden zo niks over om te genieten van het moment.
We denken in cirkeltjes. We piekeren en piekeren en piekeren."
Gedachten hebben is een natuurlijke menselijke capaciteit van mensen. Sterker nog.
Zonder gedachten kunnen we het leven niet ervaren.
Maar dit mechanisme is gevaarlijk als het verkeerd wordt begrepen.
De capaciteit om 24 uur per dag te denken kan slopend en gevaarlijk zijn wanneer we door onze gedachten blijven hangen in chronische en slopende stress.
De andere kant van deze medaille is dat, wanneer dit mechanisme goed wordt begrepen, het onze grootste vriend is.
Onze gedachten geven namelijk vroegtijdig waarschuwingssignalen af.
Deze signalen hebben we in de vorm van vervelende gevoelens.
Denk aan angst, boosheid, twijfel, onzekerheid of domweg onrust in ons gevoel.
Dat zijn signalen die we ter harte moeten nemen.
Het zijn namelijk STOP-borden.
Het geeft aan dat de gedachten die we op dat moment hebben afbreuk aan ons doen.
Bovendien lijken juist deze gedachten vaak vast te zitten, omdat we ze zo serieus nemen.
We dienen afstand te nemen en terug in evenwicht te komen.
Zo kan ons lichaam de stressrespons in je lichaam weer laten schieten en de chemie terug in balans brengen.
Wat is te begrijpen aan het mechanisme van gedachten en gevoel?
Om het simpel te zeggen: "We bedenken ons gevoel zelf".....
Om stress te ervaren moeten we eerst zelf gedachten maken.
Deze gedachten ervaren we in ons bewustzijn.
In het geval van chronische stress zijn het de gedachten die we vasthouden.
Gedachten over de stressituatie, terwijl de noodzaak van de stressrespons allang niet meer in het nu is.
We houden de gedachten vast.
Dat is de oorsprong van chronische stress.
Gedachten!
We zijn in een val getrapt.
De val dat we ons gevoel attribueren aan omstandigheden in het nu of gebeurtenissen uit ons verleden.
Wanneer we doorzien dat onze gedachten over deze omstandigheden in het nu of onze gedachten over gebeurtenissen uit het verleden de oorzaak zijn van ons gevoel, dan vindt er een verschuiving plaats in onszelf.
Als we dat doorzien en doorvoelen, dan is het een eenvoudige stap om afstand te nemen van de gedachten over deze onderwerpen.
We doorzien de val waarin we trappen.
Wanneer we afstand nemen van die gedachten en ze niet meer zo serieus nemen, dan komen er, als vanzelf, andere gedachten.
Daar hoeven we niks voor te doen.
De foute gedachte zien en voelen we.
We bekijken en doorvoelen het, maar doorzien dat het slechts een gedachte is.
Het is dan simpel om er afstand van te nemen en de volgende gedachte te hebben.
De noodzaak om "een oplossing" te vinden is er niet meer.
De noodzaak om alles wat je voelt serieus te nemen bestaat dan niet meer.
Je doorziet dat de slechte gevoelens alleen maar aangeven dat je gedachten een loopje met je nemen.
De man die als eerste met dit gedachtegoed kwam heet Sydney Banks.
De drie principes van Geest, Gedachten en Bewustzijn van Sydney Banks zijn voor de hulpverlenende sector een grote gift.
En ik wilde die gift met jullie delen.